Amur

Amur

Ze względu na zalety użytkowe aklimatyzowany w wielu krajach, a w Europie od 1950 roku. Z miejsc hodowli przedostał się do innych zbiorników wodnych. W kolejnych latach zasiedlany również w rzekach.
Żyje w nizinnych rzekach oraz jeziorach w stadach liczących od kilku do kilkunastu osobników. Zimuje gromadnie w pobliżu dna.

Dorasta do 150 cm długości i 45 kg masy ciała. Ciało wydłużone, nieznacznie bocznie spłaszczone, walcowate, z szeroką głową. Brzuch lekko zaokrąglony, pysk tępy, zagłębiony między otworami nosowymi. W czasie zimowania jego ciało pokrywa się grubą warstwą śluzu, który odrywa się czasem od ciała ryby i spływa z prądem rzeki. Grzbiet ciemnozielony do czarnozielonego, boki jaśniejsze żółtozielonkawe. Łuski ciemno obramowane tworzą wzór siatki.

Amur nie podlega ochronie gatunkowej. Na wodach nie posiada wymiaru ochronnego, jak również okresu ochronnego – zgodnie z Regulaminem Amatorskiego Połowu Ryb.

Przy długości 6–10 cm zaczyna się odżywiać głównie roślinnością wodną. W tym czasie jego przewód pokarmowy wydłuża się do około 2–2,5 długości ciała. Żeruje w wodzie o temperaturze od około 12 °C.

Wprowadzona do nowych ekosystemów populacja amura białego może przebudować ich skład roślinny (drobne zbiorniki wodne mogą zostać całkowicie pozbawione roślin zanurzonych).

Amur hodowlany zwykle jest dostępny w wadze do 2 kg. Ryba ta jest podobna do karpia tylko jest mniej otłuszczona i ma białe, średnio-ścisłe mięso. Można ją usmażyć, upiec, udusi i zamarynować.